Michał Rukiewicz urodził się około 1795 roku w zaścianku Hoźne parafii zabłudowskiej. Gdy w 1812 w swym marszu na Moskwę wojska Wielkiej Armii Napoleona weszły do Białegostoku, to klasa VI miejscowego gimnazjum i wszyscy uczniowie powyżej 17 zgłosili się do służby. Michał wstąpił do gwardii litewskiej i walczył w całej kampanii napoleońskiej w Rosji, później aż pod Waterllo.

W 1816 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie w Wilnie, gdzie związał się z ruchem filareckim Adama Mickiewicza i Tomasza Zana. Należał do elitarnego, liczącego kilkanaście osób Towarzystwa Filomanów, do którego wprowadził go Onufry Pietraszkiewicz. Aktywnie współpracował z białostockimi organizacjami niepodległościowymi: Towarzystwem Zgodnych Braci i Towarzystwem Przyjaciół Wojskowych.

W maju 1822 osiadł na kupionym wówczas majątku w Zawykach nad Narwią. Rok później otrzymał list od Jana Czeczota z prośbą aby przyjął w gościnę Adama Mickiweicza zagrożonego wówczas aresztowaniem. Jednak Rosjanie byli szybsi i masowe aresztowania dosięgły Michała Rukiewicza i Adama Mickiewicza.

Jeszcze w tym samym roku powrócił do domu. Znów zajął się działalnością patriotyczną. Aresztowany ponownie przez Rosjan w 1826 roku powędrował na Sybir, wcześniej karę śmierci car zmienił na 10 lat katorgi. Odebrano mu również szlachectwo.
Na wygnaniu był również przyjacielem Bestużewa... Po odbyciu kary pozostał na Syberii, w guberni irkuckiej. Tam propagował idee nowoczesnego rolnictwa, tam też jego grób. Zmarł 30 sierpnia 1841 roku.