Władysław Piotrowski
    

Urodził się w dalekim Iłowie w guberni niżnogrodzkiej na Uralu. Rodzina trafia tam wędrując z Homla do Wożnieńska w poszukiwaniu pracy. Jednak ich gniazdem rodzinnym była Litwa. Ojciec Adam urodził się w 1865 roku. Miał ukończoną szkołę elementarną i 4- klasową szkołę miejską w Malatach. Później był urzędnikiem fabrycznym. Ożenił się w 1895 roku z Michaliną z domu Śnieżko.

Matka Władysława pracowała przez kilka miesięcy domu hrabiów Onufrowiczów. Później zajęła się wychowywaniem dzieci. Hrabia był właścicielem miejscowej huty, w której pracował pan Adam Piotrowski. Na Uralu urodziły się wszystkie dzieci: Zofia urodzona w 1898 roku, Bolesław urodzony w 1900 roku, Bronisław urodzony w 1906 roku, Wanda urodzona w 1910 roku. W 1902 roku rodzina osiedliła się w Łyżwie położonej 100 kilometrów od Permu. Właśnie w Łyświe nasz bohater zetknął się po raz pierwszy z fotografią. Władysław kontynuował naukę w technikum przyfabrycznym. Tam poznawał zawód tokarza.

W roku 1909 ojciec kupił majątek Bolwirsze niedaleko Korkożyszek na Litwie. Wkrótce przenieśli się do pobliskich Zamaków, które były rodzinnym miastem Piotrkowskich.

W 1919 roku Władysław zgłosił się do 2 pułku Legionów. Przeszkolenie wojskowo- kolejowe odbył w Jabłonnej pod Warszawą 0 Po wojnie 1920 roku Zamaki znalazły się w granicach Litwy Kowieńskiej. Tam też pozostało pięciu braci ojca.
W 1921 roku Władysław został skierowany do Łap. W warsztatach Głównych II klasy otrzymał etat kancelisty- adiunkta. Pasjonował się nowinkami technicznymi. Skonstruował tzw. heteorodynę, czyli radio siedmiolampowe. W sumie wykonał aż dwanaście egzemplarzy. Dzięki dochodom uzyskanym, ze sprzedaży ich mógł spełnić swoje marzenia związane z fotografowaniem. W 1926 ożenił się z Reginą Łapińską.

W 1935 roku zajął III miejsce w kategorii amatorów w konkursie organizowanym przez czasopismo „Fotograf Polski”. Nagrodą była roczna bezpłatna prenumerata czasopisma.
Do czasu wybuchu wojny fotografował wyłącznie amatorsko.
W 1939 roku opuścił Łapy i osiadł się u rodziny we Lwowie. Do miasteczka nad Narwią powrócił w lipcu 1941 roku, już po wejściu Niemców. Pan Władysław otworzył zakład fotograficzny. Został też zaprzysiężony jako żołnierz ZWZ- AK. Pan Władysław aż do 1970 roku wykonywał wolny zawód fotografa.

Spuścizna fotograficzna liczy 5000 negatywów szklanych, około 2000 klatek klisz, i setki fotografii. Ciągle wzbogaca się kolekcja zdjęć wykonanych ręką Mistrza, trafiają się kolejne szklane negatywy.